Stacey nog altijd gedreven

Het is druilerig weer als we in Best aankomen bij het huis waar niemand minder dan Hans Stacey woont. We worden begroet door een over-enthousiaste hond. Het betreft een nog jonge Tibetaanse Terriër, zo wordt ons verteld door de winnaar van de laatste Dakar in Afrika bij de trucks. Gastheer Stacey heet ons welkom en verteld dat zijn huis ook tijdelijk kantoor is. De ondernemer laat een bedrijfshal bouwen en tot die klaar is werkt hij vanuit huis. Na het verkopen van zijn bedrijf Stacey Olie, geeft hij nu met compaan Twan Verhoeven leiding aan het bedrijf Twin Oil.

Als er voor mij een woord is dat bij Stacey past dan is het ‘gedreven’. Meermaals haalt hij zijn werkzame leerschool aan bij oom Jan De Rooy. In het transportbedrijf van De Rooy leerde als hij jonge man wat hard werken is. Een vrije dag aanvragen zat er nauwelijks in. Hans is een ‘self made man’ die zowel in de rallysport als in het bedrijfsleven gewend is succes te behalen door gedrevenheid en hard werken.

Gezeten aan de keukentafel komen we niet direct vlotjes op gang omdat de Tibetaanse Terriër nogal wat aandacht vraagt. Nadat het baasje de hond in de bijkeuken plaatst, volgt het verhaal dat het beestje aangeschaft is in de verwachting dat het een Malteser Leeuw betrof. Het gebeurde allemaal wat snel en tussen drukte door. Toen de viervoeter toch wel erg groot werd, belde Stacey maar eens met de vrouw waar de pup vandaan kwam. Deze wist al snel het mysterie te ontrafelen: Het is een Tibetaanse Terriër! Tsja, niks aan te doen, want van een Malteser Leeuw maak je geen Tibetaanse Terriër.

Dit mooie verhaal liep snel over in vele anekdotes uit het sportieve leven van Hans Stacey. Zo hoorde we van psychologische spelletjes die hij in de motorcross leerde en goed van pas kwamen in de strijd met Vladimir Chagin. De voormalige kopman van Kamaz kwam regelmatig in duel met Stacey. Uit de verhalen van Stacey kan je gerust opmaken dat het op bepaalde momenten een strijd op leven en dood leek. De gedrevenheid spat zelfs tijdens het vertellen uit de ogen en adrenaline lijkt door het bloed te gieren als hij beslissende momenten terughaald uit die tijd. Toen Hans in 2004 voor het eerst deelnam, was dat onder eigen vlag (Team Tridec) in een De Rooy DAF. “Toen ik op een gegeven moment achter Chagin kwam te zitten dacht ik alleen maar: Die laat ik niet meer los!” Aldus Stacey, die al vertellende stevig door de neus inademt om de verbetenheid te illustreren. “Ik schakelelde op en liet die Rus zien dat ik op z’n staart zat. Al viel de truck bijna uit elkaar, ik liet niet los.” De Rus leverde hem een streek door vlak na de top van een duin plots stil te gaan staan om Stacey in zijn truck letterlijk op te vangen. Dat zorgde voor een streep blauwe Rusische verf op de DAF, een hap uit de linker achterzijde van de Kamaz en vooral blijvende rivaliteit tussen beide heren.

Terwijl ik vanuit mijn ooghoek een driftig tegen de deur opspringende Tibetaanse Terriër met roze doek in de bek probeer te negeren verteld Stacey verder. Hij richtte het team Exact-MAN with a Mission op en beleefde met dit team in 2007 sportief gezien zijn ‘finest hour’ door de strijd met rivaal Chagin dat jaar glorieus te winnen. De eveneens fanatieke Rus was op achterstand gezet en wilde een stuk afsnijden om Stacey in zijn MAN te achterhalen. Hierdoor crashte Chagin en lag uit de rally. Zo won Hans Stacey met navigator Charly Gotlib en monteur Bernard den Kinderen de laatste Dakar op Afrikaanse bodem. Het jaar daarna werd de Dakar rally afgelast wegens terreurdreiging, maar won dezelfde combinatie zowel de Central Europe Rally en de Transorientale Rally (voorloper van de Silk Way Rally).

In Zuid-Amerika kon Stacey dat succes niet evenaren. Er volgde een overstap naar Team De Rooy en in 2012 werd hij tweede achter neef Gerard De Rooy. De rally van 2016 was zijn voorlopig laatste deelname. In een MAN van Veka MAN Rally Team werd hij vierde. Na vijf jaar afwezigheid keert de rallygrootheid weer terug. Stacey: “Eigenlijk was ik bezig met een project voor de Classic Dakar, maar toen bleek dat die klasse niet om de competitie gaat hoefde dat voor mij niet meer zo nodig. Ik heb die competie juist nodig.” Toen zich de kans voordeed in een Iveco van Team De Rooy deel te nemen was het snel geregeld. Onder geen beding wilde Stacey in de truck rijden waarin Ton van Genugten zou gaan starten. Het tragische verlies laat nog altijd sporen na bij Stacey die wekelijks sportte met een clubje mensen waaronder Ton. Navigator van Van Genugten, Anton van Limpt, zal naast Stacey in de truck plaatsnemen en samen met monteur Randy Smits wordt een rentree gemaakt in de zwaarste rally ter wereld.

De technische ontwikkelingen zijn de afgelopen tijd snel gegaan, maar de basis van de rallytrucks is nog vrijwel hetzelfde als vijf jaar geleden. “Het grote verschil is de automatische versnellingsbak. Dat is wel wennen, vooral als je vast komt te zitten in een duin. Maar goed, het is de bedoeling dat we dat niet gaan doen.” Aldus een glimlachende Stacey. Hoe het sportief zal gaan is moeilijk te zeggen. “Als ik maar een goede wedstrijd kan rijden en ik hoop dat we de Russen als team goed onder druk kunnen zetten.”

De keuken wordt weer vrijgegeven gebied voor de Malteser Leeuw… uh… Tibetaanse Terriër en onverwachts komt teamgenoot Janus van Kasteren langs. We babbelen nog even geanimeerd verder, maar de tijd is daar om er een punt achter te zetten en een lunch bij het nabijgelegen reastaurant Quatre Bras roept.

We zullen Hans Stacey met plezier weer in aktie zien en herkennen aan de truck met de gele spiegels. Hij zegt met de jaren wel wat rustiger te zijn geworden. “In het verleden heb ik veel etappes verloren omdat ik de druk in de cabine te hoog opvoerde. Daar heb ik van geleerd en wil dat nu beter doen.” Hij is volop aan het trainen en ondanks een handblessure die hij opliep tijdens het testen in Marokko ziet hij uit naar de strijd in Saudi-Arabië . Rustiger of niet, de gedrevenheid is niet verdwenen en dat krijg je er ook niet uit. Je kan immers van een Malteser Leeuw ook geen Tibetaanse Terriër maken.