Vandaag hadden we een hele duidelijke top 4 van Mitchel van den Brink, Loprais, Macik en Soltys. Achter dit illustere kwartet een gat van een kwartier tot de rest van het veld. En inderdaad, een kwartier ben je zomaar kwijt als je een band moet wisselen. In de verslagen per equipe hier onder zal het dan ook vaak over banden gaan. De rubberboeren varen er wel bij!
Op de officiële Dakar website staan lovende woorden over Mitchel van den Brink, die we jouw als onze lezer ook graag meegeven: “De Dakar is een verhaal van families en passie die van generatie op generatie worden doorgegeven. De families Loprais, De Rooy en Mardeev zijn enkele van de dynastieën die keer op keer op de erelijst verschijnen. De Van den Brink-lijn is er nog een. Martin is al 17 seizoenen een van de titanen in de categorie, inclusief 2025. Zijn zoon Mitchel deed zijn eerste Dakar mee toen hij 16 was, als co-piloot van zijn vader in de laatste editie in Zuid-Amerika, in 2019. Hij moest wachten tot hij volwassen was om zelf het stuur in handen te krijgen. Hij werd negentiende in 2021 en klom op naar de tiende plaats in 2022. 2023 was zijn doorbraakjaar toen hij op 20-jarige leeftijd de jongste truck-etappewinnaar werd. In 2024 behaalde hij nog een etappezege op weg naar de onderste trede van het algemene podium. De 47e Dakar heeft zijn prijzenkast al verdubbeld, met de Nederlander die zowel de proloog als etappe 1 won. Hij heeft nu vier overwinningen op zijn naam staan, waarmee hij zijn vader met drie overtreft. Hij was maar een leerling, nu is hij de meester!”
Uiteraard heeft Mitchel zelf ook het nodige te vertellen terug in het bivak in Bisha: “We waren alle drie lekker scherp vandaag. De etappe is mooi verlopen. We hebben een lekker tempo gereden. Moi heeft echt super goed genavigeerd. Een paar keer moesten we zoeken. Daar hebben wij ook een paar minuten verloren, maar de rest was langer aan het zoeken naar de juiste route. Daar hebben we tijd bespaard. Wie dit parcours heeft bedacht weet ik niet, maar het was soms wel heel lastig. Er waren stukken bij waar je met een Toyota Hilux nauwelijks door kon en daar moesten wij met de vrachtwagens door. Ja, dan moet soms wat bomen en takken aan de kant drukken. We hebben super netjes gereden. Alles is nog heel. Ondanks de bomen en takken hebben we geen schade en de banden zijn nog heel. We hebben verder geen gekke dingen meegemaakt en de hele etappe in een goed tempo gereden. Dat leverde dus de winst op en daar ben ik natuurlijk super blij mee.”
Martin van den Brink werd met net geen half uur achterstand op zijn zoon achtste: “Het was een pittig dagje. We moesten eerst even wennen en in het ritme komen. We moesten veel bomen ontwijken, maar ik heb er toch één geraakt en daarbij sneuvelde het voorruit. We zijn gestopt om het raam er uit te trappen. Dat heeft ongeveer 10 minuten gekost. Zonder voorruit hebben we de laatste tweehonderd kilometer gereden. We zijn achtste geworden en al met al toch een prima resultaat. We gaan kijken wat de dag van morgen brengt.”
Zala (met Max van Grol als boordmonteur) lag in de beginfase van de etappe keurig vooraan, maar verloor, net als veel andere teams, rond de 200 km veel tijd. Zala: “Vandaag was een tikje rampzalig. In het begin ging het goed, maar later waren er bosjes, die groter en groter werden. We kregen daardoor veel troep in de radiateur. De motor werd daardoor oververhit, wat weer als gevolgd had dat hij minder kracht leverde. En als je kracht verliest, verlies je ook je concentratie. Zo leidde het ene probleem tot het andere, ik ben tegen een dikke tak aan gereden. Het raam ging kapot, daardoor kon de navigator minder zien en werden we door tragere deelnemers ingehaald. Daarna zijn we ook nog eens verdwaald..”
Richard de Groot en de beide Jannen werden vandaag zevende. Jan van der Vaet gaf aan tevreden te zijn toen we hem vanavond spraken: “We hebben net de briefing gehad over de 48 uurs stage, die duurde een uur! Maar eerst over vandaag. Etappe 1, 413 kilometer, mooie proef met alles er in, stenen, snelle sectie, dan stenen, dan opnieuw een snelle sectie. Toch wel vijf uur over gedaan. Zevende plaats, dat is zeer goed. Op dertig kilometer in de proef hadden we een schokbreker van de cabine kapot. Niet door een ongeval, maar afgebroken bij het links-rechts schudden van de cabine bij een afstapje. We hebben daar dus 380 kilometer mee rondgereden en daarmee een tiental minuten verloren. Heel blij met de zevende plaats op dag 1! We schuiven op de FIA ranking van 116 naar 80, dus dat is zeer goed voor morgen. We laten ons niet gek maken, dus rustig aan. Vandaag een moeilijke navigatie-proef, ik heb er niet zo veel problemen mee gehad, maar we zagen wel andere mensen in de problemen, zo kwamen we Van den Heuvel en Kees Koolen tegen. Wij zijn overal doorgebald. Mooie dag, iedereen tevreden, eentje om af te tikken! Nu op naar morgen en overmorgen voor de 48-uur-marathon-stage.”
Kees Koolen: “De eerste helft ging echt goed en daarna maakten we te veel mee. We worden na 5 uren en 43 minuten 9e op 32 minuten achter de winnaar Mitchel van den Brink. Tot kilometer 220 gingen we goed mee met de top. De eerste helft van de etappe was echt moeilijk door de vele stenen, boompjes langs de route en vele bochten. Op km 213 zaten we na bijna 3 uren op de 4e plek op slechts 2 minuten van de eerste plek. Maar op km 220 maakten we een navigatie fout. Inclusief de lekke band die we daarmee opliepen kostte dat ons 20 minuten. Daarna op het korte verbindings stuk in de proef zagen we dat de olieleiding van de versnellingsbak kapot was en flink olie lekte. Daarmee kun je niet doorrijden dus die hebben we vervangen. Dat lukte ons net binnen de tijd die we over hadden op dat verbindingsstuk. Na de herstart hadden we al binnen 2 km onze 2e lekke band. Dus de laatste 160 km hebben we wat rustiger aan gedaan. We hebben maar 2 reserve banden en nog een keer lek rijden zou betekenen dat we veel tijd zouden verliezen in de hoop dat iemand ons een band zou geven. Net voor het donker waren we binnen. Dat belooft wat voor de etappe van morgen die 950 km is. En waar we 2 dagen over mogen doen. Maar de Dakar is nog maar net begonnen en we krijgen nog veel lange dagen. En bijna iedereen maakt wel een keer wat mee.”
Maurik van den Heuvel, Martijn van Rooij en Wilko van Oort werden tiende op 36 minuten en 44 seconden achter Mitchel. Martijn: “De truck houd zich goed! Het eerste stukje was heel snel, dat ging goed tot de band klapte, daarna maakten we een foutje in een vallei. Dat koste heel veel tijd helaas. We hebben het laatste stuk op safe gereden, omdat dat t nog 2 weken duurt.”
De gebroeders Van de Laar zijn onder de indruk van hun zus. Ben: “De manier waarop ze reed, heel kalm en vastberaden, verdient bewondering. Het was een enorm uitdagend parcours met smalle paden, zware rotsen en bomen waar we met de truck nauwelijks onderdoor pasten. Het was een eerste etappe om niet te vergeten. Ik heb genavigeerd, dat ging bijna vlekkeloos, maar ik maakte een kleine fout die gelukkig snel hersteld was. Daardoor verloren we nauwelijks tijd. Het parcours laat letterlijk zijn sporen na. Onze Iveco zit vol met takken, naalden en schrammen van de bomen die we onderweg tegenkwamen. Toch zijn we trots dat we de finish hebben bereikt zonder technische problemen.”
Nog meer broers, nog meer Ben, maar nu hebben we het over gebroeders de Groot. Ben werd veertiende op een uur achter Mitchel (en maar 7 seconden achter de als dertiende geëindigde Vratny!), terwijl William een tijdje van de radar verdwenen was. Er gingen al allemaal geruchten over een zware crash, maar die werden gelukkig snel ontkracht toen we bij Ben navraag deden over zijn broer: “William en zijn mannen zijn net binnen, de cabine schokbreker is kapot maar hij heeft goed gereden. De geruchten kloppen niet. Alleen die steun stuk en verder eigenlijk niks, hij heeft rustig gereden. Bij vele, en ook bij mij, was het raam stuk door veel klote bomen, eigenlijk bizar en niet normaal, maar goed dat is Dakar.” William werd uiteindelijk 24e op 3 uren en 9 minuten achter zijn jongere provinciegenoot.
Ard Munster kwam als laatste Nederlander in een truck (de Tatra van Tomecek in dit geval) binnen, nog net op de valreep voor dit artikel. Ard: “Mooie etappe gehad. Vanaf km282 een SSV op sleep, dus met een gemiddelde gangetje van 45 km/h mocht het even duren voordat we in het bivak waren. Vandaag veel wadi’s en vele boompjes aangetikt met de spiegel. Minstens 50x de spiegel terug gedrukt. Als bezemwagen bij de MDC zijn we 72 uur gewend, dus de 48-uurs etappe gaat wel goed komen!” De truck met startnummer 641 werd 28e op 4 uren en zeven minuten, een getal wat puur voor de statistieken is, bij een servicecrew zijn de tijden (bijna) niet van belang.
Sjef Pessers jr. gaf ons weer een update over de mannen in The Bull die met de Classics meerijden: “Vandaag lekker gegaan. Eén kapotte band rechts voor gewisseld. De truck stond op een helling, dus bij het oppompen van het luchtkussen liep deze achter uit, dan wat stenen voor de wielen en opnieuw beginnen met wisselen. Verder een mooie proef, morgen een lange dag en vandaag 17e plaats.”
Voorlopige uitslag én klassement na etappe 1:
1 Mitchel van den Brink 5h11m09s
2 Loprais +0:01:40
3 Macik +0:02:29
4 Soltys +0:08:18
5 Zala/Van Grol +0:22:27
6 Bellina +0:27:55
7 Richard de Groot +0:28:14
8 Martin van den Brink +0:29:15
9 Kees Koolen +0:31:56
10 Maurik van den Heuvel +0:36:44
11 Anja Van Loon-Van de Laar +0:41:47
12 Sugawara +0:47:19
13 Vratny +1:04:34
14 Ben de Groot +1:04:34
15 Posledni +1:14:57
24 William de Groot +3:09:34
28 Tomecek/Munster +4:07:44
Morgen is de eerste helft van de 48-uurs chrono-etappe. Het baanbrekende format werd vorig jaar geïntroduceerd met een eenvoudig concept als kern: jongleren met de dubbele uitdaging van uithoudingsvermogen en prestatie terwijl je in twee dagen door duizend kilometer woestijn raast. Klokslag vijf uur, moeten de deelnemers stoppen bij de volgende van de zes rustplaatsen die het parcours van de special markeren. Nu niet denken dat iedereen om half zes wel op zijn krent zal zitten, vorig jaar waren mensen nog tot diep in de nacht bezig überhaupt bij een tussenpunt te komen. Maandagochtend worden de startorders bij het krieken van de dag bij elke rustplaats gegeven, zodat de rijders en coureurs de rest van de etappe kunnen voltooien zonder hun machines tot het breekpunt te drijven. Gelukkig maar, want ze hebben uiteraard geen hulp van hun serviceteams (laat staan van de eigen catering en de hoteltrucks). De ultieme rally-raid-ervaring dus! In 2024 speelde de mega-etappe zich af in de duinen van de Empty Quarter, dit jaar op een gevarieerder terrein ten noorden van Bisha. Hoewel de duinen minder heftig zijn, blijft de algehele moeilijkheidsgraad vrijwel onveranderd. De meeste deelnemers zullen elke dag ongeveer honderd kilometer aan duinen voor hun kiezen krijgen. Deze tweeluik zal ook de eerste keer zijn dat de FIM- en FIA-specials op verschillende parcoursen plaatsvinden, wat het geval zal zijn gedurende de hele special. De motorrijders zullen kunnen doorrijden zonder voortdurend in hun achteruitkijkspiegels te hoeven kijken naar tekenen van een auto die zich voorbereidt om hen in te halen. Qua navigatie belooft het een lastige etappe te worden.
