Vandaag drie Tsjechische trucks in de top 3, maar de snelste werd door een Nederlander bestuurd: de door MKR gebouwde hybride Renault van Gert Huzink, Rob Buursen en Martin Roesink. Ze waren op de track tussen Ha’Il en Al Ula anderhalve minuut sneller dan Macik en viereneenhalve minuut sneller dan Loprais. De Praga-bestuurder deed goede zaken in de strijd om de tweede plaats in het klassement met Mitchel van den Brink, de jonge Harskamper verloor wat tijd, maar finishte alsnog keurig vierde.
Op plekken vijf en zes vinden we óók in Tsjechië gebouwde trucks, de door Buggyra gebouwde Tatra’s van Jaroslav Valtr (5) en Pascal de Baar (6) zijn best snel als de bodem van de truck de goede kant op gericht is. Hierna vinden we drie kameraden met Sonse Iveco’s: Janus van Kasteren (7), Michiel Becx (8) en Vick Versteijnen (9). Ook op plek 11 zo’n Iveco, dit keer met drie dames in de cabine. Hiermee is Sugawara met zijn lichte Hino op de tiende plek het beleg van een Brabants worstenbroodje geworden.
Janus van Kasteren had problemen met de stuurstang. Op de vraag van Robert Baarda of er nog meer problemen waren onderweg antwoordt Janus het volgende: “We zijn bij Mitchel gestopt, meer niet. Het was een zware zand etappe, daar is onze truck niet echt de beste in, dat is een zwaar beest.”
Mitchel van den Brink, in het algemeen klassement nu weer ingehaald door Loprais, licht zijn dag toe: “Het was een dag dat het allemaal iets minder liep. We begonnen wel sterk, maar na 20 kilometer ging de turbo speed sensor kapot. We dachten eerst dat de turbo stuk was. We zijn gestopt, sensor vervangen, getest en toen bleek dat het goed was. We hebben van Vick Versteijnen een turbo gekregen. Janus van Kasteren is ook gestopt. Daar zijn we ze dankbaar voor. We zijn na dat oponthoud van een klein half uurtje vol in de aanval gegaan. We hebben geprobeerd te pushen. Dat lukte aardig. We haalden Vick, Janus en Pascal de Baar weer in. We hebben zo’n 300 kilometer echt door getrapt. In het laatste deel zijn we twee keer gestopt om iets te checken en een bout vast te draaien. We hoorden een klap tegen de cabine en zijn daarom even gestopt. Dat zorgde voor tijdverlies in het laatste stuk van de proef. Nee, het was niet helemaal onze dag, maar we hebben de schade toch nog beperkt weten te houden.”
Martin van den Brink heeft er een paar bijnamen bij, onder andere ‘medisch wonder’ en ‘eenarmige bandiet’. Martin daar zelf over: “Ik heb ik mijn linkerpols geblesseerd in de zesde etappe toen het stuur afbrak. Vooral gisteren was de pijn heftig. Vermoedelijk is het schippersbotje gebroken. Maandagavond heeft de fysiotherapeut van het BAS Dakarworld team mij echter fantastisch behandeld. De pols is goed ingetaped en zo kon ik toch starten. We doen het rustig aan en met vooral veel pijn en moeite hebben we de finish gehaald. Het is best ingewikkeld om met één goede hand te sturen en te schakelen. We hebben een lekke band gehad. Verder niets meegemaakt. Wel veel pijn geleden, maar dat moet maar. We staan lekker in de buurt van Mitchel en dat is momenteel het belangrijkste. We hopen Mitchel en zijn bemanning naar het podium te kunnen brengen. Dat zou echt geweldig zijn.”
Pascal de Baar: “Iedereen denkt dat ze het einde naderen, en dan komt er een hele zware Dakar-etappe, die mij goed bevalt. De enige complicatie vandaag was een losse turbo, maar die hebben we heel snel kunnen repareren. We hadden slechts één lekke band.”
Firemen Dakar Team: “Aangekomen in het bivouac in Al Ula. Prachtige maar pittige dag met veel stuiters en steile klimmen. Stage 9 = P13”
Versteijnen Truck Racing: “Met de sloophamer door de stage vandaag 
Het was een hele zware dag voor het truckje… maar óók voor de mannen!! Een 9de positie is het resultaat, nadat de mannen ook vandaag weer voor wegenwacht hebben gespeeld!!”
De liefhebbers kennen het kenteken van Vick, BR-LV-74, ongetwijfeld. Als er één kentekenplaat een bewogen historie heeft, is het deze wel!
Anja van Loon: “Het was fysiek de zwaarste etappe tot nu toe. Hij was lang en vervelend met allemaal lusjes over stenen en lava. We zijn weer flink door elkaar geschud en het doet gewoon pijn. Maar, we zijn er wel weer. Een dag dichter bij de finish. Het was soms wel lastig, zeker met die lage zon aan het einde van de dag. Dan wordt navigeren nog even wat moeilijker, maar we hebben alle waypoints gehaald. Dus we zijn tevreden. Ook geen lekke banden en de truck houdt zich heel erg goed.”
Saskia Winkelman: “De proef van vandaag over 430 kilometer was weer een lange dag. Doordat ze gisteren goed vooraan zaten mochten ze vandaag ook weer wat verder naar voren starten, waardoor ze mooi zicht hadden op al die mooie duinen. Die waren soms wel lastig te beklimmen, waardoor ze met de truck soms een stukje om moesten rijden. Maar al met al waren de eerste 200 kilometers echt genieten. Wel zijn ze vandaag meermaals bij anderen gestopt. Eerst bij Mitchel, die met een kapotte turbo kampte, maar die konden ze niet verder helpen. Op een gegeven moment zijn ze ook bij Janus terecht gekomen, die moeite had een berg op te komen. Ze bleven een beetje bij elkaar in de buurt, wat handig was toen Janus’ stuurstang brak en ze daar assistentie konden verlenen. Na de laatste stop veranderde het mooie duinlandschap in een omgeving die niet zou misstaan op de maan: een eindeloos plateau met rotsen en lavagesteente. Toen kwam er ook nog de ondergaande zon bij kijken, die in combinatie met stofwolken het zicht aanzienlijk verminderde. Gevoelsmatig duurde die laatste 130 kilometer lang en zat het tempo er niet, maar ze bleken te streng voor zichzelf. Gezien het oponthoud is een achtste plek een uitstekend resultaat voor een dag die zeker aan het einde loodzwaar was.”
Bij Egbert Wingens is eten op de een of andere manier een terugkerend thema in de dagverslagen en foto’s. Maar ook dit keer was er een goede gelegenheid voor een lekkere bek: Egbert is jarig vandaag. Gefeliciteerd en we zijn heel benieuwd wat er in je surprise-ei zat.
Jordy van Ettekoven: “Tijdens het lange wachten is Egbert inmiddels zijn vaardigheden op het gebied van fotografie aan het bijwerken…. 😉 Hij heeft er nog altijd stevig de balen van ‘niet in competitie’ te zijn, maar wel heeft hij naar eigen zeggen weer veel bijgeleerd met zijn ‘dinky toy’ in de duinen. Dus altijd goed voor de ervaring!”
Jos Schotanus: “We hebben eerst zelf een lekke band gehad en schakelproblemen. Dat op kunnen lossen en vervolgens een auto afgesleept.”
Janus van Kasteren senior, Twan Verkooijen en komkommerkoning Herman Keijsers werden vandaag 57e bij de classics, in het algemeen klassement staan ze nu 58e met 24.982 strafpunten verschil op de koplopers van het klassement. Op naar de 25.000!
Morgen de tiende etappe alweer, een rondje van 371 kilometer vanuit Al Ula. Geen verplaatsing voor de serviceteams dus, kunnen die ook eens bijkomen, terwijl de matadores de woestijn bedwingen. ‘A devilish obstacle course’ noemt de organisatie het.
Voorlopige uitslag etappe 9:
1 Gert Huzink 5h04m34s
2 Macik +0:01.32
3 Loprais +0:04.37
4 Mitchel van den Brink +0:24.22
5 Jaroslav Valtr +0:26.48
6 De Baar +0:28.02
7 Van Kasteren +0:37.37
8 Becx +0:39.06
9 Versteijnen +0:39.49
10 Sugawara +0:47.14
11 Van Loon-Van de Laar +1:04.04
12 Richard de Groot +1:17.18
13 Martin van den Brink +1:36.24
18 Ben de Groot + 2:02.27
19 Zuurmond +2:08.56
NNB Wingens ?
NNB Ingels/Schotanus ?
Voorlopig klassement na etappe 9
1 Martin Macik 43h26m01s
2 Loprais +1:54.42
3 Mitchel van den Brink +2:12.10
4 Van Kasteren +4:36.27
5 Versteijnen +7:52.08
6 Becx +10:49.01
7 Bellina +15:01.47
8 Sugawara +15:56.44
9 Ben de Groot +18:33.10
10 Richard de Groot +45:00.34
11 Pascal de Baar +55:17.34
12 Huzink +58:01.56
13 Van Loon-Van de Laar +60:33.30
14 Kovacs +62:44.37
15 Zuurmond +64:31.39
19 Martin van den Brink +96:06.02
23 Ingels/Schotanus +197:03.25
25 Wingens +228:01.51
